سرزمین‌های نامکشوف‌

 یه روزی، یه جایی، برادر عزیزم برام اینطور نوشت: 

انسان‌ها مثل سرزمین‌های نامکشوف ‌اند برای هم، هر روز انسان سعی می‌کنه قسمتی از اونو برای خودش کشف کنه، اگه این کشفیات با نگاه صحیح همراه باشه، تبدیل به عشق واقعی می‌شه و آدم‌ها از هم نه که خسته نمی شن، بلکه هر روز برای هم تشنه‌تر هم می‌شن.
ولی اگه این کشفیات به همراه این باشه که آدم‌ها رو بخوایم بر اساس میل خودمون تفسیر کنیم، با استاندارد خودمون بسنجیم، اون‌هارو همونی که هستند قبول‌شون نکنیم، زود اصطکاک ایجاد می‌شه و ازشون خسته می‌شیم.