- سپیده دم، دختر آسمان، برخاسته است؛ او می آید و جلال خویش را با روشنائی نمایان می سازد.
- اشعه ی شگفت ابدی سپیده دم زیبا ظاهر می شود و به مراسم پوشش پاک الهی حیات می بخشد و در اطراف پراکنده می شود و فلک را پر می سازد.
- آن دختر آسمان و نیکخواه موجودات زنده، افکار مردم را مشاهده می کند.
- او غم های مهم را برطرف می سازد و چراگاههای گاوان را آشکار می کند.
- همه آفریدگان مشتاق سپیده دم هستند.
- اوشس، چون مادری مهربان می آید و با دقت به هر چیزی رسیدگی می کند.
- زندگی را بیدار می سازد و همه ی آفریدگان پادار را بر می انگیزد و همه ی مرغان هوا را به پرواز در می آورد.
- براستی او از طریق نظم می گذرد و از این کار وانمی ماند، چون نواحی آسمان را نیکو می شناسد.
- صبحدم چون بانوئی مهربان برای شوهر خود متبسم و با لباسی نیکو از جمال خویش پرده بر می دارد.
- هر روز که می گذرد صورت عادی خویش را نشان می دهد و با افشاندن نور از هر منزلگاهی دیدن می کند.
- با سعادتمندی بر ما طالع شو ای اوشس، ای دختر آسمان، با عظمت و جلال طالع شو، ای بغ بانو، ای بانوی روشنائی، با ثروت طالع شو، ای بخشنده ی فراوانی.
- ای اوشس، سرودهای ستایش ما را از راه لطف با رفاه و روشنایی درخشان جواب بده.
- ای اوشس! تو مبارکی، پهناورتر بدرخش.
پی نوشت: در پست بعدی در مورد این سروده ها (خطاب به اوشس)، توضیحی ارائه خواهم کرد.