عظمت خداوند

سپاس مخصوص خدائی است که ستایشگران نمی توانند حق سپاسش را ادا کنند و حسابگران از شمارش نعمت های بی پایانش عاجز باشند و تلاشگران در ادا کردن حقش فرو مانند.

خدائی که افکار بلند به قله ی عظمتش دست نیابند و افراد ژرف نگر به عمق ذاتش پی نبرند. خدائی که نشانه هایش محدود نیست ، نه کلام گنجایش تعریفش را دارد و نه وقت فرصت شماره می دهد و نه این کار در وقت ، هر چند طولانی باشد می گنجد . با قدرتش موجودات را آفرید . ازلطف خود بادها را در اختیار همه قرار داد و با کوههای ریشه دار سرزمین های گوناگون را استوار و میخکوب ساخت.

خطبه ی شماره 1 ، نهج البلاغه