گویند: یکی از علمای بزرگ پس از پایان تحصیلات خود در حوزه ی علمیه ی نجف اشرف، هنگامی که می خواست به زادگاهش برگردد، به حضور استادش برای خداحافظی رفت.
هنگام خداحافظی و جدا شدن، به استادش عرض کرد، پند و موعظه ای به من بیاموز.
استاد به او گفت: بعد از اتمام این زحمت ها، آخرین اندرز کلام خداست و آن آیه ی ۱۴ سوره ی علق است. این آیه را هرگز فراموش مکن و آن این است:
« آیا انسان نمی دانست که خداوند همه ی اعمالش را می بیند» .