امشب
با شوقی شیرین!
قصه ی شب های بی قراری را
از میان انبوه سیاه مشق هایم
بیرون خواهم کشید!
و دلم به تکرار
غزل های عاشقانه خواهد سرود ...
تا شاید، در طلوع سپید یک صبح!
بیایی ..
و آرام قرارم بخشی!