دوباره این دل، بهانه ی رفتن دارد! رفتن از سرزمینی معلوم و پرغوغا!! به سرزمینی نامعلوم و ساکت!! سالی گذشت، که در بهارش! هر غروب به تماشای پرواز با شکوه و شادمانه ی پرستوها نشستم! شب های تابستانش را با صدای جیرجیرک مهربان حیاط آرام گرفتم! و خزان گرمش! انگار فصل بی برگی این خانه نیز هست! در این مدت! شمع وجودم! آهسته و پیوسته سوخت! تا شاید در اوج بی قراری! قراری بخشم به این خانه ی مجازی!!! اما حاصل، خوشایندم نیست!
می دانم دوستان با وفا و سخت دوست داشتنی این خانه (که بی شباهت به خانه ی دلم نیست)! مرا خواهند بخشید و این کوچ بی مقدمه و سفر را نیز! نمی دانم باز خواهم آمد یا نه؟! شاید این همان راهی بود که سخت یا آسان بودنش را نمی دانستم! و هنوز نمی دانم!
آرزوهایی بود در این دل!! زیباترینش، دیدار شما دوستان عزیزتر از جان بود! خداحافظی و طلب حلالیت از شما دوستان به صورت خصوصی برایم ممکن نیست! چرا که هیچوقت خداحافظی را دوست نداشته و ندارم!!!!!
به امید دیدار ...
رفتن دوستان اینگونه سخت است
و آدمی نمیداند چه باید بگوید
از بی قراری های روزگار و نا ملایماتی های آن...
برقرار و صبور
سحر عزیز سلام
هر دو سرزمین یکیست، جدایی و دوگانگی ان چیزیست که زائیده ی سطوح است.
تو رفتن را دیر زمانیست که اغاز کرده ای و در مسیر پیچ و خمهایش را تجربه میکنی. گاهی سراشیبی از کوهساری دلانگیز با ابشارها و دشتهای سرسبز و گاه سربالائیه تند و جاکاه، نفس گیر و بی چشم انداز.
ما همه امید و نور راه یکدگریم، هر جا که باشی بدون دوستانت نخواهی بود. تو نه در قلب و روح دوستانت هستی که قلب و روح تو و انان یکیست.
به قولی گویا:
گر با منی در یمنی پش منی،، گر بی منی پیش منی در یمنی
جو
امیدم به بازگشت و اما پیوسته با شادی و خرسندی توست
فصل بی برگی هم فصل عبور است مثل همه روزهای خوب و بد خدا... بهاری باشی و بهار کنی سحر جان
گل
و ما شما را نزد خود در کلاس دوست داشتنی همیشگی داریم .
سححححر جوووون !!!!!
نرووووو!!! کجااااا؟
دلم برات تنگ میشه به تو و قلمپر از مهرت عادت کرده بودم
به هر حال هر از گاهی بهم سر بزنی خوشحال میشم.
شما هم برو هر وقت دیدی دلت لازم داشت بنویسی دوباره برگرد.
خداحافظی هم نمیکنم.
سلام سحر جان
خوبی
عرفه دارم میرم کربلا گفتم خداحافظی کنم
راجع به رفتن تو هم بذار برگردم صحبت می کنیم ان شالله
به نام خدا
ممنونم سحر جان
تا ما اومدیم شما رفتید که !
خدا حفظتون کنه
یا علی
سلام
لبخند زبان کامل انسانهاست... جایی که واژهها کر و لال باشند...
همیشه لبخند به لب باشید...
ارادت
حق یارت.
موفق باشی هرکجا میروی
سلام
همیشه از خداحافظی کردن می ترسم! انگار قراره برای یه مدت بودن با یه عزیزی رو از دست بدم!!!
اتفاقا امروز با یکی از عزیزام خداحافظی کردم. با زن داداشم که مثل فرشته هاست. خیلی غصه دارم
امیدوارم برای تو اینجوری نباشه خانمی.
خدا کنه خداحافظی مون سرشار از دیدن دوباره باشه.
سلام
به روزم
التماس دعا